Vorig seizoen was Thomas Verhaar nog voetballer bij Excelsior. Hij wilde in een gesprek met Dijkhuizen de trainer overtuigen dat hij toch echt een basisplek verdiende. De trainer had echter andere plannen en stelde hem voor om hem bij de staf te voegen.

“Ik had me heel goed voorbereid voor dat gesprek. Ik had alle statistieken verzameld en wilde hem laten zien hoeveel punten we haalden wanneer ik speelde in vergelijking met wanneer ik niet speelde. Van een basisplaats kon ik hem niet overtuigen, maar hij verraste me met de vraag of ik assistent-trainer wilde worden. Dat heb ik even laten bezinken en langzamerhand kwam ik erachter dat dit eigenlijk wel iets is wat ik wil en dat dit een goed moment zou zijn voor mijn carrière om die kans te grijpen.”

“Ik snapte heel goed dat hij zowel de spelersgroep als staf wilde veranderen. Het was niet in balans, er was geen optimale topsportcultuur. De betere spelers konden de verantwoordelijkheid van het leiderschap niet echt aan en degenen die het misschien wel aan zouden kunnen, stonden niet in de basis.”

“Ik vind dat we nu een hele mooie en diverse staf hebben. Marinus houdt de grote lijnen in de gaten en neemt alle grote beslissingen. Vervolgens heb je Marco vanuit zijn rol als verdediger, Ronald vanuit de keepers en Ruben als kritische denker, met zijn enthousiasme en structuur. Ik denk dat ik zelf wat rustiger, wat minder kritisch ben, dat ik meer vanuit vertrouwen en positiviteit werk. Die combinatie van mensen zorgt voor mooie, maar ook pittige discussies, waar we het zeker niet met elkaar eens hoeven te zijn.”

“Mijn rol is om de verbinding tussen de spelers en de staf te zijn. Dat is natuurlijk mooi op papier, maar het gaat er natuurlijk wel om dat je dit concreet kunt invullen. Het is belangrijk dat je iemand binnen de staf hebt die het geluid van spelers kan vertegenwoordigen, maar dit ook kan nuanceren. Andersom is het belangrijk om binnen de spelersgroep ook het geluid van de staf te kunnen brengen. Ik was vorig jaar nog speler en voetbal zelf ook nog. Voor mij voelt het heel natuurlijk om zowel met de staf om te gaan als tussen de spelers te staan.”

“Dat is niet altijd eenvoudig, omdat dit natuurlijk ook een vertrouwensband met zich meebrengt en je die zeker niet wilt schaden. Je kunt niet alles delen wat je weet en hoort, maar soms vraagt Marinus om dingen te polsen hoe spelers iets ervaren.”
“Een van mijn taken is om een bepaalde cultuur binnen de selectie te creëren en het daarbij te hebben over kernwaarden en afspraken. Dit is natuurlijk belangrijk bij het uitvoeren van tactische afspraken, maar heeft ook met gedrag en houding te maken. Het begint altijd met het maken van duidelijke afspraken. Want pas als die afspraken er zijn kun je spelers daarop aanspreken. Nog mooier is het als deze afspraken door het team uitgesproken worden, want ik denk dat je dan zoiets nog beter levend kan houden.”

“Natuurlijk kan ik een speler bijsturen, maar als er echt een speler aangesproken moet worden, dan is het in mijn ogen toch altijd het beste als dit door de hoofdtrainer en in de hele groep wordt gedaan. Maar als je dat doet, moet je er honderd procent van overtuigd zijn dat het terecht is. Anders kan het meer kwaad dan goed doen.”
 
Begrip
“Waar ik in mijn ogen ook een belangrijke rol in kan spelen, is om binnen de staf meer begrip te krijgen voor sommige spelers. Het mooie van een speler als Marouan vind ik zijn onvoorspelbaarheid. Er komt een moment dat je als trainer geen invloed meer hebt op het spel en dat je gewoon overgeleverd bent aan de kwaliteiten van een speler. Een speler als Marouan doet af en toe nu eenmaal geweldige dingen.”

“Dat vind ik mooi in discussies met Ruben en Marinus. Zij zijn vooral bezig met de defensieve organisatie en betrouwbaarheid. Een speler als Marouan is in dat opzicht iets minder betrouwbaar en dat betekent dat hij niet altijd op tijd schakelt of goed staat.”

“Ik denk dat ik zo’n speler dan goed kan helpen, omdat ik met zo’n speler de meeste affiniteit heb. Ik geniet van spelers die iets bijzonders hebben en dan soms ook de raarste dingen op de training laten zien. Als ik dan naar het gezicht van Ruben of Marinus kijk, dan zie ik dat zij daar moeite mee hebben, terwijl ik sta te genieten. Ik vind het alleen maar mooi als spelers zoiets proberen. Aan mij is het dan ook de taak om met zo’n speler afspraken te maken wanneer en waar je dit soort dingen wel of niet kan doen. Spelers weten hoe ik erin sta en dan komt het volgens mij een stuk beter over. Ze moeten begrijpen dat zij door goed mee te verdedigen en keihard te werken een stukje vrijheid kunnen verdienen waarin zij het speciale wat ze hebben kunnen laten zien.”

Leren
“Een ander element dat ik belangrijk vind is, als er vormen met veel spelregels gedaan worden (wat natuurlijk in het moderne voetbal steeds vaker gebeurt), dat deze ook heel strikt nageleefd worden. Als speler vond ik het uitermate vervelend als dit niet strak nageleefd werd. Dat gaat dan vaak weer ten koste van de concentratie en de uitvoering. Nu ik vanaf de andere kant als trainer daar sta merk ik dat dat soms heel moeilijk is, omdat je snel afgeleid bent omdat je op het spel aan het letten bent. Maar toch probeer ik daar extra op te letten, omdat dit uiteindelijk de uitvoering en het gevoel van de spelers ten goede komt.”

“Tenslotte geniet ik er ook echt van om inhoudelijk met spelers aan de gang te gaan. Als bijvoorbeeld de buitenspeler of back aan de zijkant doorkomt, vanaf welke plek gaan we dan voorgeven en vanaf welke plek niet? Wie willen we dan op welke posities hebben? Door daar hele vaste afspraken over te maken kunnen aanvallers voor het doel op bepaalde situaties rekenen en daarop dus anticiperen. Op die manier kun je het heel moeilijk maken voor de tegenstander. Ik denk dat we hier dit seizoen meerdere keren gevaarlijk uit zijn geweest en ook gescoord hebben.”

Aanvullen
“Zoals ik al aangaf, denk ik dat we door deze diverse staf echt kwaliteit kunnen bieden aan de spelers. Als ik Marinus bijvoorbeeld nu vergelijk met vorig jaar, dan vind ik hem veel relaxter, maar dat betekent ook dat hij veel scherper is. Doordat hij zijn handen wat meer vrij heeft en meer het overzicht heeft, signaleert hij ook dingen sneller en kan hij dus sneller actie ondernemen. Door de staf op deze manier in te delen, is het niveau in mijn ogen enorm omhoog gegaan.”